Een bijzondere 10de week op Malta!

Je zou het niet denken… maar we zijn al op de helft van onze buitenlandstage! Vanaf zaterdag wonen, werken en studeren we al weer 10 weken op het mooie Malta! (:

Deze 10de week was een bijzondere en drukke week!

Het begon afgelopen zondag al bijzonder, omdat we 3 meiden uit de vriendengroep gingen uitzwaaien op het vliegveld. Manon, Petra en Esther vertrokken na een buitenlandstage van 10 weken weer naar het koude Nederland. Dit is een heel maf gevoel… mensen uitzwaaien op het vliegveld in de wetenschap dat zij weer terug gaan naar hun familie en vrienden en jij nog een ruime 10 weken op Malta mag blijven! We zijn in die 10 weken een hechte vriendengroep geworden en daarom komt er zeker een reünie (:

Samen met de meiden die hier nog wel een poosje blijven zijn we lekker gaan eten bij ons favoriete ‘restaurantje’ / ‘volvreetschuur’/ ‘junkfoodfabriek’ : de MacDonalds ! En Jawel, we hebben nu onze Collectie Coca Cola glazen, die je kunt sparen bij de MacDonalds, compleet !! (Dat leek me wel even belangrijk om te melden op dit blog ;)

Maandag begon ons Maltese ritme weer! Dat betekent: rond half 6 je nest uit rollen, klaar maken, in 2 bussen zitten die beide aanvoelen alsof je in een wasmachine zit, een ID kaart halen bij de security van Providenza en beginnen aan een nieuwe stagedag!

Toen wij hier op maandag aankwamen kregen we te horen dat ze op stage (alvast) Sint Maarten gingen vieren vandaag! En dat houd hier niet in dat je met een lampionnetje langs de deuren gaat om liedjes te zingen over koeien met staarten en meisjes met rokjes en dat je dan een snoepje krijgt.

Sint Maarten is hier een katholiek feest en word groots gevierd! Op stage houd dit in dat we met alle clienten van Providenza er op uit trekken (: Alle clienten die ook maar een beetje konden lopen gingen in een grote touringcar met de begeleiders en alle clienten die in een rolstoel zitten gingen in andere busjes met een rolstoel lift. We gingen onderweg naar een soort klein openlucht museum. Na wat heuvels op en af te lopen met de clienten aan de arm kwamen we aan bij een grote hal. In deze hal hadden we de mis(een katholieke kerkdienst). Dit blijft bijzonder om mee te maken. De dienst is helemaal in het Maltees, daardoor snappen Janou en ik er geen hout van. Al herkennen we sommige liederen wel, omdat we die in Nederland ook zingen (: Het leuke van deze diensten is dat er goed rekening word gehouden met de clienten. Zo is er een client die met een tijdschrift op de grond zit, er is een client die de hele tijd iedereen handen wil geven, er is een client die de priester helpt bij het avondmaal en zo doet iedere client precies waar hij zich goed bijvoelt. Dit vond ik erg leuk om te zien!

Na de mis gingen we met de clienten eten in een grote tuin van dit ‘openluchtmuseum’. Het was een gezellige boel om alle clienten zo vrolijk te zien! Ze genoten zichbaar van het lekkere weer, de mooie omgeving en alle gezelligheid om hun heen.
Aan het einde van dit uitstapje ging ik samen met een client de berg weer op. Licht vermoeid kwam ik boven op de berg aan. Ik ging samen met een paar clienten en collega’s van Warda, en een grote groep andere clienten de bus in. Janou bleef nog met een deel van de groep bij het openluchtmuseum. Toen we aankwamen op de groep heb ik samen met de collega’s een aantal clienten gewassen en in bed gelegd. Hierna hebben we de was gedaan en pas een tijdje later kwam Janou met het andere deel van de groep en collega’s aan bij Warda.

Toen we in de middag over het terrein van Providenza liepen kwamen we daar een zwerfhond tegen. Het beest was erg bang en mager. Het duurde een tijdje voordat ik zijn vertrouwen kon winnen, maar toen dat eenmaal was gelukt heb ik een tijdje bij hem gezeten en aandacht gegeven. De ogen van dit beestje smeekte me zo ongeveer om met mij mee te gaan. Ik heb meerdere mensen gevraagd of ze wisten wie de eigenaar van de hond was. Iedereen gaf aan dat het hoogstwaarschijnlijk een zwerfhond is. Het beest bleef achter me aan lopen en bij me zitten. Ik heb hem 2 broodjes gegeven en ben toen met Janou naar de bushalte toe gegaan. Het leek alsof Swiebertje er van uit ging dat hij met ons mee kon. Hij lag rustig naast ons te wachten op de bus en toen we met iemand mee konden rijden en we de deur van de auto achter ons dicht deden keek hij ons vreemd aan. Met een naar gevoel liet ik het beest achter bij providenza. (tja… die dierenliefde van vroeger verlies ik nooit meer…)

’s middags hebben we boodschappen gedaan en zijn we lekker gaan relaxen! Toen ik thuis was heb ik het telefoonnummer van het asiel opgezocht voor het geval we de hond weer zouden tegen komen. Het stormde buiten flink.. maar de storm die we hier hadden bleek lang niet zo heftig als in Nederland! Dit zorgde ervoor dat wij met alleen een flinke onweersbui nog niet zaten te klagen (:

De volgende dag bleek mijn voorgevoel terecht… Toen we aan kwamen bij Providenza liep Swiebertje er nog steeds rond. Opnieuw was hij bang voor alles en iederen, ook voor mij. Ik besloot om bij de security even te gaan bellen met het asiel. Het asiel gaf aan dat ik beter de dierenambulance kon bellen. Terwijl de dierenambulance onderweg was ben ik weer op zoek gegaan naar Swiebertje die ondertussen aan de andere kant van het terrein liep. Toen ik hem vond heb ik hem weer een broodje gegeven en mee genomen naar de security. Hij heeft een tijd dicht tegen me aan gezeten en toen de dierenambulance kwam liep hij rustig met me mee. Ze hebben een foto van hem gemaakt, mijn beschrijving op geschreven, een riem om hem heen gedaan en hem in de auto getild. De medewerker van de dierenambulance vertelde mij dat ze hem eerst naar de dierenarts gaan brengen om hem te verzorgen en om te kijken of hij een chip heeft. Als blijkt dat hij geen baas heeft dan gaat hij naar het asiel toe. Het voelde dubbel om mijn nieuwe maatje mee te laten nemen maar het is voor de clienten en voor de hond het beste. Hopelijk krijgt hij een nieuw veilig plekje!

Terwijl Swiebertje opgehaald werd was Janou met Margaret (de fysiotherapeut) de fysiotherapie ruimte aan het opruimen. Toen we hier klaar waren met opruimen werd het noodweer buiten. Providenza zit heel dicht bij de zee. De wind ging flink tekeer en het stroomde van de regen. Daarom hebben we een tijdje met Margaret staan kletsen over het weer, de stagiaires die ze al heeft gehad en over de clienten. Janou en ik hebben hierna nog wat klusjes gedaan op het fysiotherapie kantoor en daarna zijn we weer naar het spitsuur van onze flat gegaan!

In de middag moesten wij naar het ability centre. Hier was niets te doen en ook op andere plekken was niets te doen. Dus we besloten om naar huis te gaan! (: een lekker onverwacht middagje vrij! Toen we thuis kwamen regende het weer flink hard en dus besloten we weer een middagje niets te doen en lekker warm binnen te gaan zitten om een keertje het herfstgevoel te krijgen en daar van te genieten!

Op woensdag ochtend moeten we altijd naar de snoezel ruimte of de fysiotherapie. Toen we hier kwamen gaf Josephine (een fysiotherapeut/manusje van alles) ons de opdracht om client E op te halen in een flat. In de flat was David (ook een fysiotherapeut/manusje van alles/ en ong. 2 keer in de week onze taxichauffeur) hij gaf aan dat client E vandaag eigenlijk ook nog een activiteit met hem zou gaan doen en daarom moesten we aan haar de keuze stellen of ze mee wou of niet. Wat wij op dat moment wisten van client E is dat ze een lichamelijke beperking heeft. Ze heeft een ongeluk gehad met haar nek en daardoor zit ze nu in een rolstoel. Vorige week hebben wij al een tijdje met client E gekletst. Client E kan een beetje Engels en ze vind het leuk om met buitenlanders te praten. Toen wij op de flat aankwamen zat client E te bellen met een familielid. Toen zij klaar was met bellen ging ze met ons mee.

Aangekomen bij de fysiotherapie konden we weinig doen. Ik heb samen met een collega een tijdje gevolleybald. Dit doe ik iedere week met iedere keer weer een andere collega. Ik heb vroeger 6 jaar lang gevolleybald en ik vind het heel erg leuk om dat hier weer wat vaker te doen (:

Toen de fysio was afgelopen vroeg Josephine of wij met client E nog even wouden wandelen en of client E daar ook zin in had. Client E en Janou & ik hadden hier wel zin in en dus gingen we op weg naar de tuinen. Ik duwde client E en Janou liep een eindje achter ons te praten met Josephine. Josephine ging weer aan het werk en wij gingen met client E in de tuin wandelen. Het engels van client E is een beetje gebrekkig en daarom was het af en toe een beetje raden wat ze bedoelde. Toch hebben we leuk gekletst over het weer, mooie bloemen, haar familie en kerst. Toen we terug waren bij haar flat vroeg ze ons; Do you like me? Dit vonden we een bijzondere vraag, maar we konden volmondig “Yes” zeggen (:

Toen we weg liepen bij de flat vertelde Janou mij dat Josephine haar voor de wandeling (toen ik met client E vooruit liep) wat meer informatie heeft gegeven over client E. Josephine had Janou verteld dat client E de ziekte CA heeft en dat client E momenteel veel pijn heeft. Dit kan in deze ziekte er op duiden dat zij snel zal overlijden. Wat CA precies was wisten wij niet, maar om te horen dat die lieve vrouw veel pijn heeft en waarschijnlijk niet lang meer leeft was wel even een kleine shock...

We gingen in de middag met een aantal clienten een outing doen. In deze middag gingen we met ze bowlen en daarna bij de Mac Donalds wat eten. Samen met 3 clienten en David gingen we onderweg naar de plaats Paceville. De drie clienten waren; client M, een vrouw van begin tachtig met een verstandelijke beperking. Client D hij heeft autisme en client R heeft een meervoudige beperking en zit in een rolstoel. Het was heel mooi om te zien hoe alle drie de clienten op hun eigen manier gingen bowlen :)

De clienten hebben 1 game gespeeld. Hierna zijn we met ze naar de MacDonalds gegaan, waar ze een zakje patat en een beker cola kregen. In de MacDonalds heeft David nog wat meer verteld over client E, waarmee wij ’s ochtends gewandeld hebben. Client E heeft psychische problemen, hierdoor denkt ze vaak dat mensen over haar praten of dingen achter haar rug om regelen. Ook kan ze soms erg depressief zijn.
Ik vroeg David wat de ziekte CA betekent. Hij vertelde ons dat ze daarmee Cancer bedoelen en dat client E in haar hele lichaam kanker heeft. Nu zij pijn krijgt aan haar lichaam zijn ze bang dat ze in een van de laatste fases van haar ziekte zit. Client E weet zelf ook over haar ziekte en dit is onder andere een reden waarom ze soms depressief kan zijn. We weten dat de clienten waar we mee werken kwetsbaar zijn, maar als je een klik hebt met een client waar je een aantal keer leuk mee gekletst hebt, dan blijft het toch wel even schrikken als je hoort dat die client (van 47 jaar) kanker heeft en hoogstwaarschijnlijk binnenkort zal overlijden. We hopen dat we (onder andere) met client E nog een mooie 10 weken gaan hebben bij Providenza!

We zijn na deze middag in Paceville gebleven. We hebben nog wat winkeltjes bekeken en zijn hierna naar huis gegaan. Dankzij de bussen kwamen wij wat laat thuis… Toch hadden we het plan om soep met stokbrood en kruidenboter te maken! Toen we lekker aan het genieten waren van een verse tomatensoep, kwam de groep Hollanders binnen (nouja groep… groepJE) Het leek ons leuk om nog een soort van breek in de week te hebben met de meiden. Daarom maken we van de woensdagavond een relaxe-avond. We hebben de film Jackie gekeken met een kleine bittergarnituur en wat kaarslicht. Zo creëerde we onze eigen mini bioscoop (: Het was een gezellige avond!

De volgende dag ging voor de laatste keer deze week onze wekker om 5 uur. Toen we aankwamen op stage zijn we naar agriculture toe gegaan. We gingen deze ochtend weer druk aan de slag met het pellen van knoflook. De lucht van knoflook begint al te wennen… maar wat niet went is dat in sommige knoflook tenen die rot zijn een klein, zwart, lelijk, dood beestje verstopt zit. Het lijkt alsof deze insecten groeien in de knoflook en zich uiteindelijk een weg naar buiten eten. Het blijft af en toe schrikken als je een knoflook pelt en er op eens een paar zwarte pootjes naar buitensteken (; De clienten moeten hier vaak erg om lachen en dat maakt dat het niet zo erg is dat we soms een kleine hartverzakking krijgen (:

We zijn hierna naar de groep gegaan om het spitsuur van Warda in te gaan. Ik heb vandaag client N weer geholpen met eten en ik heb haar naar bed gebracht. Client N had een sneetje in haar lip en toen ik vroeg aan mijn collega hoe dit gekomen was vertelde ze dat een andere client (die soms best aggressief kan worden) haar in haar lip had gebeten… Tja… er gebeuren soms bijzondere dingen bij Providenza!

Vandaag start het weekend weer! We kwamen vandaag iets te laat aan op school, maar dat is hier geen probleem! Ik had vandaag weer een nieuwe leraar. Hij kwam uit Engeland om hier voor 4 maanden les te geven. Ik heb gemerkt dat meer leraren hier komen om even een paar maanden les te geven. Het was een jonge en vooral maffe gast, maar gezellig was het! De studenten waren in totaal 4 Hollandse meiden en 1 Duitse jongen. Ik heb in de eerste weken ook bij hem in de klas gezeten dus ik vond het wel gezellig om weer even met hem bij te praten. We hebben in deze 2 lessen met de klas (in het Engels) gediscussieerd over het homo huwelijk, gelukkig zijn terwijl je veel overgewicht hebt, een eventueel wapenverbod in Amerika, succesvol leven, de leeftijdsgrens van drugs en alcohol, wat je met 1 biljoen euro zou doen, abortus, of je op je 100ste nog steeds gelukkig kunt zijn met het leven en wat bijzonder was aan Nederland en Duitsland. Dit waren dus 2 bijzondere lessen zo aan het einde van de week!

Na deze lessen zijn we naar het appartement van Saskia en Mila gegaan! We hebben weer heerlijke kip wraps gegeten en als toetje tiramisu (: Dus we gaan het weekend weer goed van start!

Ik wil iedereen bedanken voor de leuke, lieve, bijzondere berichtjes en kaartjes die ik krijg!
Geniet allemaal van het herfst moment… Eerst door de stromende regen lopen en vervolgens na een warme douche heerlijk op de bank zitten met een kopje thee en een warme stroopwafel...!

Dan ga ik ondertussen nog even goed genieten van de Na-zomer op Malta (:
Allemaal een fijn weekend gewenst en… sa madwar 10 ġimgħat !!