Een zonnige 1,5 week in december!

Wauw! Voor ik het door heb is er al weer 1,5 week voorbij en ik heb nog niet eens tijd gehad om een blog te maken. De afgelopen anderhalve week heb ik weer veel gedaan en beleefd. Laat ik beginnen bij vorige week maandag 2 december.

Al vroeg in de morgen reden wij weer mee met onze collega. Toen we een aantal cliënten hadden gewassen en aangekleed, hadden we de dagopening. Bij de dagopening vertelt de nachtploeg kort welke cliënten de medicijnen hebben gehad en of er nog iets bijzonders is gebeurd. Daarna leest de zuster een stukje voor uit het katholieke dagboekje en spreken ze hard op het gebed uit. Dit gebeurd iedere ochtend stipt om 7 uur.

Na de dagopening kregen wij ‘bedden-opmaak-les’ van de zuster. De zuster heeft haar studie gedaan in Engeland en heeft daar onder andere geleerd hoe je bedden moet opmaken. Ze ging dit nu aan ons leren en vertelde ook hoe streng haar lerares hier vroeger over was. Of ik de rest van mijn leven ook op die strenge en nette manier de bedden op ga maken, weet ik nog niet, maar het was erg leuk om te zien hoeveel plezier de zuster er in had om dit aan ons te vertellen en te leren. We zijn hierna met de groep naar de gym gegaan en hebben een lange tijd met de cliënten gespeeld. Na de gym hebben we geholpen bij het spitsuur en hierna zijn we mooi op tijd naar huis gegaan.

Ook op dinsdag reden we met onze collega mee. Na het hectische ochtendje hebben we weer geholpen bij de gym van een andere groep. In de middag hebben we een tijd op Margaret gewacht. Omdat mijn tante naar Malta zou komen, wilde ik graag vrij hebben voor de woensdag en de donderdag. We mogen alleen vrij vragen aan Margaret, het lastige is alleen dat zij erg druk is en we haar bijna nooit zien. We hebben gewacht tot ze om 4 uur vrij was. Met een groen licht en een paar vrije dagen voor de boeg gingen we weer op huis aan.

Toen op woensdag ging ik naar Sliema toe om weer gezellig bij te kletsen met mijn tante. We hebben die dag genoten van het heerlijke weer, een aantal mooie plekken op Malta en lekker eten en drinken. Ook hebben we weer eens goed bij gepraat en heel veel gelachen (:

Al lange tijd wilden Janou, ik en Saskia met dolfijnen zwemmen. Hier op het eiland is ongeveer de goedkoopste plek ter wereld om dat te gaan doen. Na veel telefoontjes heen en weer naar het boekingscentrum bleek dat wij zondag met dolfijnen konden gaan zwemmen, maar dat ik wel contant moest komen betalen bij het hoofdkantoor, omdat ik geen creditcard heb. Dit was een tegenvaller, omdat we niet zoveel zin hadden om naar het hoofdkantoor te gaan. Toch besloten we dit snel te gaan doen. Met een klein/slecht leesbaar plattegrondje van Swieqi (de plaats waar het hoofdkantoor is) gingen we op pad. We kregen het voor elkaar om na anderhalf uur rond reizen en wandelen nog steeds niet in Swieqi te belanden… Daarom besloten we om naar Sliema te gaan, de plaats waar mijn tante verbleef. Samen met haar zijn we naar een klein boekingsbureau’tje gegaan en hebben daar in 5 minuten het zwemmen geregeld. Tja, hoe makkelijk kan het zijn ;) Verder heb ik deze dag nog een flesje parfum kapot laten vallen, kende ik mijn eigen krachten niet, waardoor er nu een barst in het beeldscherm van mijn laptop zit en viel de soeplepel kapot in de soep. Het was weer een heerlijk chaotisch en lomp dagje! Gelukkig sloten we de dag af met een gezellige sinterklaas avond met de meiden (:

Toen was het alweer vrijdag! Ik was al weken niet meer naar de les geweest, omdat ik zoveel visites heb gehad en we nog maar 1 dag in de 2 weken les hebben. Ik had weer dezelfde leraar als 4 weken geleden en het werd ook weer een zelfde soort les. We hebben veel gediscussieerd over pittige onderwerpen. Ook al was het in het Engels en heb je het niet vaak over die onderwerpen, toch vond ik het wel gaaf om te doen. De leraar legde uit dat je op veel scholen moet zitten en luisteren en hij vond het belangrijk dat (jonge) mensen hun mening kunnen geven over verschillende onderwerpen. Ik vond het wel een toffe les! ’s Avonds zijn we uit eten gegaan, omdat Mila dit weekend weer weg ging… nog een Hollander minder in de groep! ): het was in ieder geval een gezellige avond !

Zaterdag gingen we naar Buggiba. Bugibba is een plaatsje aan de kust met veel souvenirwinkels, een aquarium en een… Mc Donalds!!! Dat was dus een leuke dag (: ’s avonds gingen we vroeg naar bed als voorbereiding op zondag… (en omdat we snotverkouden en niet helemaal fit waren)

En toen brak de leukste dag van de week/maand/afgelopen 3 maanden aan! We gingen met het kleine groepje Hollanders onderweg naar het dierenpark. Toen we aankwamen konden we meteen mee komen naar de papegaaien show. Samen met nog wat andere toeristen en ongeveer 10 hysterisch blije kinderen gingen we luisteren naar de man die het een en ander vertelde over de papegaaien en hun herkomst. Toen hij klaar was, zei hij dat ze speciaal voor het verjaardagsfeestje van 1 van die kids een papegaai op hun arm mochten houden en omdat wij er op dat moment ook waren hadden we mazzel en mochten wij dat ook (: De man vroeg wie de papegaai als eerst vast wilt houden. Toen waren op eens al die toeristen en de 10 hysterische kinderen doodstil… Toen heb ik mezelf dus maar op geofferd.. (Met heel veel plezier!) ;) Toen iedereen de papegaaien op hun arm had gehad en de foto’s waren gemaakt, vertelde de man dat hij nog tijd over had en dat hij ook de slangen nog wel even wilde laten zien voor wie er belangstelling in hadden. Susannah en ik en nog 2 andere toeristen wilde dit ook graag! De man stond rustig met een python in z’n armen te vertellen over de slang. Het beest was nieuwsgierig, maar niet agressief of bang. Dit maakte dat we hem ook wel even vast wilden houden. Na nog wat foto’s en een ontmoeting met een prikkelige, maar ook zeer trage leguaan gingen we onderweg naar de zeeleeuwen show. Dit was erg komisch en lief. Wat vooral erg opviel is dat ze met zo veel liefde met de dieren omgaan! Dat mis je soms nog wel in dierentuinen of attractieparken… We namen een pauze en gingen ons mentaal voorbereiden op het zwemmen met de dolfijnen. Dat mentaal voorbereiden hield voor mij in dat ik m’n enthousiasme een beetje moest in houden. Toen we de dolfijnen show hadden gezien, was het eindelijk zo ver! Met een wetsuit aan mochten we naar de dolfijnen toe gaan. We werden voor gesteld aan Pino en Nino. 2 prachtige en hele lieve beesten! Ze vertelde veel over ze, we mochten met ze zwemmen, kunstjes doen en ze aaien. Het was zo’n gave ervaring dat ik helemaal vergat dat de gevoelstemperatuur van het water ongeveer -15 was! Toen we het bad weer uit gingen en afscheid hadden genomen van deze 2 prachtige dieren rende we met een noodvaart naar de warme douche toe! Na een poosje in het zonnetje op de bus te hebben gewacht, gingen we weer rustig op huis aan, denkend en dromend aan deze super gave dag!

“Goodmorning…. Goodmorning…. PAPAPADADIEDAMDAM!” Om half 5 ging die verschrikkelijke wekker weer! Na zo’n toffe dag moesten we toch weer gewoon vroeg aan de bak op stage. We konden mee rijden in het koekblik op wielen van onze collega. Eenmaal aangekomen op stage werden we weer enthousiast ontvangen door de cliënten! En dan word je pas echt blij wakker (: Nadat alle cliënten weer klaar waren gemaakt, ging Janou dit keer met een cliënt en een begeleider naar de tandarts. Ik ben ondertussen naar de fysiotherapie gegaan en heb de gym gedaan met de groep. Om 11 uur gingen we de cliënten op de flat weer eten geven en in bed leggen. Toen dit bijna allemaal klaar was kwamen Janou, de collega en de cliënt weer terug van de tandarts. Omdat we nog steeds snotverkouden, een beetje moe/lui waren, er niets was te doen ‘s middags en we nog veel overuren over hadden, besloten we ’s middags lekker vrij te nemen!

Toen we op dinsdag ochtend aankwamen op stage bleek dat er weer niets te doen was bij de gym. We zijn toen in het fysiotherapie kantoor gaan zitten om kaartjes te schrijven en het een en ander aan mailtjes af te handelen. Toen we weer naar het spitsuur van de groep wouden gaan, bleek dat we opgesloten waren. Iemand had bedacht dat er niemand meer bij de fysio zat en besloot alles af te sluiten. Na een poosje via het raam te seinen met de schilder op het dak had hij door wat er aan de hand was en ging op zoek naar een sleutel. De sleutel was helaas onvindbaar… Ik ontdekte dat ik een raam open kon doen die zo’n 4 meter boven de grond zat. Echt behoefte aan een gebroken been had ik niet dus wachtte ik tot de man een ladder ging halen. Op dat moment had Janou een soort van ‘geheime deur’ ontdekt. Via die deur konden we nog een verdieping hoger, waardoor we op het dak van het gebouw uit kwamen. Het gebouw zit een beetje raar in elkaar, maar ze hebben het zo gebouwd, zodat mensen ook met een rolstoel van buitenaf naar de 3de verdieping kunnen. Hierdoor konden we dus vanaf de 3de verdieping rustig naar beneden wandelen. Na deze belevenis gingen we alsnog naar de groep toe.

Toen deze stage dag weer voorbij was, gingen we weer onderweg naar huis. Terwijl ik rustig in slaap dommelde in de bus ging onze trouwe buschauffeur opeens vol op de rem! Je hoorde dat iedereen in de bus zich kapot schrok. Er bleek dat een motor rijder tijdens zijn rij les midden op de weg was gevallen, vlak voor onze bus. Doordat onze relaxte buschauffeur (die volgens mij de enigste was die vrij rustig in z’n stoel zat) zo snel op de rem had getrapt, mankeerde de motor rijder en de mensen in de bus niets. Toen de motor rijder met wat hulp van zijn rij instructeur weer van de weg af liep, reed onze relaxte buschauffeur weer rustig door om ons naar de bushalte te brengen. We sloten deze dag af met een heerlijk tomatensoepje en een stokbroodje.

Toen was het alweer woensdag. We begonnen deze ochtend weer vroeg op stage en toen iedereen klaar was en de collega’s pauze gingen houden, gingen wij weer onderweg naar het fysiotherapie kantoor. (dit keer hielden wij de sleutels bij ons!) We zaten hier zelf even rustig pauze te houden tot er een gestresste collega naar ons toe kwam. Op 1 januari is het Nationale goede doelen dag op Malta. Dit houdt in dat iedereen als ‘goed begin van het jaar’ wat geld doneert aan een goed doel. Hier maken de organisaties veel reclame voor. Zo staan er grote borden van Providenza langs de kant van de weg en maken ze onder andere filmpjes van het opvangtehuis. Vandaag was het zo ver dat ze kwamen filmen. Onze collega vertelde dat we snel cliënten moesten ophalen en dat we spelletjes met ze moesten gaan doen in de gymzaal, zodat de filmploeg dat kon filmen. Na ongeveer een uur in de gymzaal te hebben gewacht, kwamen father Martin en de filmploeg binnen. Na 10 minuutjes filmen vertrokken ze weer. We weten niet wanneer dit uitgezonden wordt. Wel weten we dat heel Malta dit filmpje te zien krijgt op televisie… beetje spannend dus!

En vandaag op donderdag hebben wij al lekker weekend! Doordat we extra gewerkt hebben deze week in de ochtenden en we nog steeds uren over hebben, hebben we een extra dagje vrij (:

Ik wil jullie niet plagen, maar ik wil nog wel even kwijt hoe lekker het is dat we in midden December nog steeds kunnen genieten van een heerlijk zonnetje op Malta!! Toch zou ik het ook wel weer leuk vinden om jullie over 6 weken weer te zien!

Igawdu l-xitwa!